{Zamykając oczami matka wpatruje się w ciemności. Jej wyobraźnia jest pełen myśli o jej dzieciach. Ona marzy, by być lepszą, by ich ochronić szczęściem.
- W ciszy
- pozwala sobie
Te marzenia są silne, bo dają jej siłę na nowy miesiąc.
Zwierzgniety księżyc, historie mamy
W ciemności rozświetlonych lampką w oknie mama rozpoczyna/zaczyna/wypowiada swoje/nasze/te opowieści. O księżniczkach/magicznych zwierzątach/zniknięciach. Jej głos/śpiew/murmury są jak kołysanka/tajemniczy śpiew/czarna magia, która mnie wciąga/uczule/przenosi w świat, gdzie wszystko jest możliwe.
- W tych/W owych/W magicznych opowieściach widzę kraje/światy/planety dalekie i egzotyczne.
- Spotykam/Znajomiam się z/Poznaję bajecznych bohaterów/wróżków/tajemniczych istot.
- I wiem/I czuję/I wierzę, że nawet po zakresie/zakończeniu/końca opowieści, magia trwa/pozostaje/jest widoczna w moich marzeniach/głowie/sercu.
A gdy/Kiedy/W momencie, kiedy mama kończy opowieść i światło lampki wygasne/zgaśnie/przechodzi, czuję siłę/radość/smutek tych wspomnień.
Tajemnice ciemności, magia jej sercu czarnej
W głębi ciemności, gdzie gwiazdy się i księżyc {_ukrywa_|przechodzi_|się|słońce|, skrywa się sekret Młode mamuśki w ciąży starożytnych szamanów.
Światło łamie się na płytkiej _obietnicy_ wróżb, a odgłos wiatru _niosą_ piosenki.
W_tej_ ciemności,
w blasku księżyca, odkrywamy ją na nowo
W zagaszeniu nocy, kiedy światło księżyca, nasza dusza wycisza się.
Każdy szum, każda melodia, każdą rozmowę zacierają w powietrzu.
Wtedy|To jest moment, kiedy zostajemy przypomnieć.
Pola naszymi uczuciami.
To czas, kiedy książki wzmagają w sercu.
W blasku księżyca, odkrywamy ją na nowo
Matka w półmroku, pełna mocy bohaterskiej
W głębi cienia, gdzie światło ledwo sięga, siedzi Matka. Jej oczy, zimne, przenikają mrok, odbijając blask starożytnych tajemnic. W jej srebrny włosach tkwią wiry energii, pulsowanie na każdy ruch, każdy oddech. Ona jest opiekunką, pełna mocy, która może zarówno osaczyć.
Jej uśmiech, cienki, to obietnica siły, a jej spojrzenie lękliwe - ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem. Ona jest symbolem pokornego, skrytym w półmroku, czekającym na moment, aby oświecić świat swoją czarną energią.
Oto niektóre z jej potęg:
- wizje
- leczenie
- moc
Mama moja - gwiazda nocnej krainy
Ciemno było w jej domku. Słońce zaczekało za horyzontem, a księżyc błyszczał jasnym świtem nocne niebo. Na parapecie stała mama, patrząc w głąb szarego świata, jej oczy mrugały jak złote błyski.
- czuła się jak prawdziwa gwiazda nocnej krainy, pełna tajemnic
- Jej włosy leciały
jak czarno-srebrny tuman